„Dou kanner lang wartn“

6.12.2011, 10:47 Uhr
„Dou kanner lang wartn“

© Eduard Weigert

Frau: Mochst enn Kaffee?

Mann: Dou kanni etz kann braung! (zum Wellensittich) Gell, Hansi? Wou isser denn mei Bou? Kuckuck, kuchuck, tousti wuhl ä weng versteckn. Kuckuck. Da is des Herrle, Hansi, da binni! (Er pfeift ihm etwas vor.)

Frau: Mochst werkli kann? (Sie setzt sich, trinkt Kaffee.)

Mann: (zu Hansi) Es Herrle mooch hait kann Kaffee. Mochst du enn Kaffee? (Pause) Aa ned, gell? (pfeift ihm was vor).

Frau: Sunst trinkst doch immer enn Kaffee. Des verstäihi werkli ned.

Mann: Etz loumi endli mall mit deim Kaffee in Rouh!

Frau: Iich maans ja gout. (Pause) Bist wuhl zwieder?

Mann: (zu Hansi) Des Fraule soll uns endli mit ihrem Kaffee in Rouh loun.

Frau: Warum bistn denn gohr su zwieder? (Längere Pause)

Mann: Der Fritz hout grood oogrufn. Vollkommen ferti wohrer. Su ferti, dasser fast nix mehr rausbracht hot.

Frau: Allmächt, is wos passiert?

Mann: Und ob wos passiert is! Ruutz und Wasser houter grinner.

Frau: Red halt endli! Dir moumer ja jeds Wort aus der Nosn zäing.

Mann: Abghaut isser.

Frau: Abghaut?

Mann: Auf und dervoo.

Frau: Mach ka Witz!

Mann: Des is ka Witz. (Längere Pause)

Frau: Es werd ned lang dauern, und er stäiht vuur der Tür.

Frau: Dem traui allers Mögliche zou, obber dasser abhaut, naa!

Mann: Er hälts nimmer aus, houter gsacht.

Frau: Der hout und die Emmi, däi hamm doch es schönste Lehm.

Mann: Daßdi fei ned taischt!

Frau: Der hat doch ausgsorcht, seit die Emmi den Kiosk vo ihrm Vatter gerbt hout.

Mann: Des aanziche, an wos däi denkt, is Geld!

Frau: Der Kiosk is ä Goldgroum. Die Lait senn ganz verrückt nach der Emmi ihre Currywürscht.

Mann: Es gibt ja aa nu wos andersch.

Frau: Dir schmeckens doch aa! (Längere Pause).

Mann: Der Fritz is doch blouß nu ihr Depp.

Frau: Des is ned wohr.

Mann: Ausnutzn toutsn. Ä billiche Arbeitskraft. Ä suer billiche gräichts nimmer. Dem brauchts ned ämall wos zohln!

Frau: Däi soll wuhl den Kiosk verkummer loun? Langt scho, dassi der Fritz verkummer lässt mit seiner ewichn Sauferei.

Mann: Geld allaans macht aa ned glückli.

Frau: Iich wollt, iich hätt suern Currywurschtimbiß. Iich tät Tooch und Nacht errberrn...

Mann: Däi vergisst, daß ihr Moo aa nu dou is. (Pause) Du moußti mall in Fritz neiversetzn.

Frau: Dou hätti wos zum Tou.

Mann: Odder stell der mall vuur, es wär bei uns genausu. Der aa hout wos und der ander nix.

Frau: Nou teilt mer halt des, wos mer hout, su ei, daß jeder wos hout.

Mann: Obber wemmer den andern Tooch für Tooch merkn läßt, dasser nix hout, dann is ämall der Punkt erreicht, woumers einfach nimmer aushaltn kann.

Frau: Iich verstäih ned, wäi du den nu in Schutz nehmer kannst.

Mann: Des hout si sei Schwiechervatter scho schlau ausdenkt, daß die Emmi blouß unter der Bedingung den Kiosk gräicht hout, wenns Gütertrennung macht. Ihr ghört allers, und der Fritz schaut in die Röhrn.

Frau: Der hout si mitm Fritz ned verstandn. Suwos soll vuurkummer.

Mann: Naa, ghaßt houtern wäi die Pest. Der wolltn es Lehm zur Höll machn. Und etz houters gschaftt. Der lacht si in seim Groob inn Buckl vull...

Frau: Wos der du allers aus die Finger sauchst, glabsters!

Mann: Sulang der Fritz nu sei Errberrt ghabt hout, wohr allers halb su schlimm. Wäi wenn sei Schwiechervatter, der alt Teifl, vorausgsäing hätt, dasser in dem Aungblick, wou die Hanna den Kiosk gräicht, sei Errberrt verliert!

Frau: Su ä Gschmarri! Du bist doch aa abbaut worrn.

Mann: Abbaut! Obber ned entlassn. Der gräicht ja nu ned ämall ä Rentn! (Pause) Waßt, der Fritz, des is ä Mensch, der will ä wenger Verantwortung hoom. Der wohr mit Leib und Seele Feinmechooniker. (Er schaut auf seine Uhr). Der koo si doch ned hiistelln und Currywürscht verkaafm. Dou isser si zu schood derfür.

Frau: Voweeeng zu schood, zu faul isser. Der stinkt vor Faulheit.

Mann: Iich lou affn Fritz nix kummer.

Frau: Iich aff die Emmi aa nix. Däi is schwer in Oddung.

Mann: Wenns ums Geld gäiht scho! (Er schaut wieder auf seine Uhr).

Frau: Wos schaustn dauernd aff dei Uhr?

Mann: Wenner die Straßnbohn glei derwischt hout, mäißerter langsam kummer.

Frau: Kummer?

Mann: Ner, der Fritz. Iich hou nern gsacht, dasser zu uns kummer soll.

Frau: Der kummt mer ned in mei Wohnung rei.

Mann: Des bestimmst du ned!

Mann: Des werrmer scho säing.

Frau: Der kummt ned rei.

Mann: Und ob der reikummt.

Frau: Dann gäih iich...dann gäih iich zu der Emmi...nou koosti nacherer andern Frau umschauer.

Mann: Obber iich hounern doch versprochn, dasser zu uns…

Frau: (unterbricht) Des is mir doch worscht, wos du dem versprochn hast. Iich bin aa nu dou. Iich möcht aa gfroucht werrn!

Mann: Obber wäi stäihi dann vuur imm dou?

Frau: Und iich vuur der Emmi? Iich koo doch ned ihrn Moo aufnehmer, der wous grood verlassn hout.

Mann: Vielleicht willer si ja blouß ä weng mit mir aussprechn.

Frau: Des kanner wouandersch aa, dou mouer zu uns ned extra rei.

Mann: Obber iich kannern doch ned... (Pause)

Frau: Der werd si bei uns eiquartiern wolln, obber dou bleibtn der Schnobl sauber.

Mann: Und wennst die Emmi oorufst, wenner dou is? Nou kannsn ja gleich miithamm nehmer.

Frau: Iich möchert kann Mord und Toutschlooch in meiner Wohnung hoom.

Mann: Nou derf mer die Emmi aa ned reiloun.

Frau: Und inn Fritz aa ned.

Mann: Iich kann doch enn altn Kumpl ned vor der Tür stäihloun! Wäi schautn des aus?

Frau: Du moußters obber.

Mann: Ner, iich waaß ned...

Frau: Des bringt nix ei, wemmer si eimischn tout. (Pause) Es beste is raushaltn aus solche Streitichkeitn. Dou werd mer blouß in wos neizoong. (Pause) Und dann is mer am End selber der Bläide, nou gängers nämli gecher uns lous. (Pause) Der Fritz is alt gnouch, sollert mer maaner, der koo für sich selber sorng. (Pause) Und wenners ned kann, soller halt derhamm bleim. (Pause) Des houtn nämli kanner gsacht, dasser abhauer soll. (Pause) Wos maanst, wäi oft iich scho in meim Lehm abhauer wollt? (Pause) Maanst, iich hätts gmacht? Naa.

Mann: Vielleicht hast ja reecht.

Frau: Raushaltn is es Gscheitst. (Es schellt.)

Mann: Des isser. Etz isser dou. Obber iich kannern doch ned...

Frau: Sei leis!

Mann: Der hört uns doch ned durch zwaa Türn durch. Iich glaub, daß du ä weng spinnst.(Es schellt wieder. Er steht auf) Etz schaui mall, obbers aa werkli is.

Frau: Bleib dou, der koo doch allers hörn.

Mann: Iich bin doch mucksmeislerstill. (Er geht durchs Wohnzimmer in den Flur und schaut durch den Spion. Es schellt immer wieder.)

Frau: (geht zu Hansi) Mir haltn uns raus! (Pause) Mir senn doch ned bläid, mir zwaa.

Mann: (kommt zurück) Er is.

Frau: Der hout etz bestimmt gmerkt, daß anner derhamm is!

Mann: Iich hou doch durch Spion gschaut.

Frau: Etz hast dein Dreeck! Nou houter di gsäing.

Mann: Des sicht mer doch vo draußn ned, wenn anns vo drinner durchn Spion schaut. Bist du vielleicht bläid, glabsters!

Frau: Wärst ned nausganger!

Mann: Übrichens, du hast doch reecht ghabt: Der wollt si bei uns eiquartiern. Enn Koffer houter derbeighabt.

Frau: (lange Pause) Etz houters aufgehm.

Mann: Vielleicht wart er vor der Tür.

Frau: Däi bleibnt zou. Dou kanner lang wartn, (zu Hansi) gell, Hansi?



 

Keine Kommentare